Van Taupo naar Stratford

Langs de oostkant van Lake Taupo naar het zuiden gereden. Even voorbij Turangi naar een forellenkwekerij gegaan. Hier kan je een boswandeling maken en gelijk zien hoeveel forellen er in de rivier zitten. Ze hebben onderwater-doorkijkjes gemaakt. Je kijkt dus op de bodem van de natuurlijke rivier, maar het lijkt net of je naar een aquarium kijkt. Heel apart. Ook hebben ze een gigantische vijver, waar kinderen zelf hun forel mogen vangen. Kan niet missen (kijk maar op de foto hoeveel het er zijn).

Stukje teruggereden en de weg langs het meer aan de westkant genomen. Je rijdt dan heel hoog, met een fantastisch uitzicht op het meer. Hier waren ook nog een paar thermische bronnen te zien. Hebben we al genoeg gehad, maar omdat het zulk lekker weer was (winter begonnen hier: lijkt er niet op!) toch nog even uitgestapt.

En toen linksaf, de weg naar het westen op. Dit is een highway van 150 km, naar Stratford. Deze weg heet The World's Forgotten Highway. Nou, is inderdaad een godvergeten weg. Een en al bochten en miserabel asfalt. Maar een uitzichten die je je leven lang niet vergeet! Dus absoluut niet saai. Een stuk van circa 10 km is niet geasfalteerd en er kunnen net twee auto's elkaar passeren. Hier nog vanuit de auto een foto van genomen. Ook stukken waar maar 1 auto kan rijden. En een tunnel die we nog nooit van ons leven gezien hebben. Donker gat, heel smal en allemaal ruwe rots om je heen. Je bent bang dat je je spiegels eraf rijdt!

Onderweg lekker geluncht. Je komt praktisch geen dorpjes tegen, dus van tevoren getankt en eten ingeslagen. Versleten, maar vol indrukken kwamen we na uren aan in Stratford. We zitten in een motel, dat gerund wordt door een nederlander (de eerste die we tegenkomen sinds we hier zijn). Internet is prima geregeld en gratis (was dat maar overal zo), dus gelijk maar het verslag gemaakt voor jullie.

Morgen naar New Plymouth en dan langzaam afzakken langs de kust naar het zuiden.